Afrikaanse Musiek

Afrikaanse musiek weerspieël die diversiteit van die Afrikaner: Sedert die tagtigerjare was daar nie alleen tradisionele Boeremusiek benewens populêre musiek (soos veral vervat in die Huisgenoot Skouspel) nie, maar ook alternatiewe strome. Waar populêre musiek (byvoorbeeld Bles Bridges, Cora Marie, Janita Claassen, Rina Hugo en Carike Keuzenkamp hulself toegespits het op die vermaaklikheidsaspek van musiek, het alternatiewe kunstenaars (byvoorbeeld Piet Botha, Bernoldus Niemand, Koos Kombuis en Johannes Kerkorrel) sosiale kommentaar gelewer op Apartheid en Afrikaneridentiteit. Belangrik in voor-1994 Afrikaanse musiek is ook kunstenaars soos Laurika Rauch, Anton Goosen, Coenie de Villiers, Lucas Maree en

Koos du Plessis wat hulself beywer het vir die skryf van kwaliteit musiek en lirieke, alhoewel hulle selde direkte sosiale kommentaar gelewer het.

Ná 1994 is die Afrikaner se herontdekking van sy identiteit in sy musiek weerspieël. Die musikante van Voëlvry het meer inwaarts gekeer, groepe soos Battery9 is gestig wat Afrikaans in nuwe genres gebruik het, en Afrikaans het selfs sy eerste heavy metal-liedjie, Voice of Destruction se "J.M.S.P.", gekry (1995). Sedert 2000 het Afrikaanse musiek 'n oplewing ondervind: Groepe soos Fokofpolisiekar, K.O.B.U.S!, Insek, Straatligkinders, Jack Parow, Brasse van die Kaap en

Die Antwoord het Afrikaans in 'n groter verskeidenheid musiekgenres aangewend en daardeur aangetoon dat Afrikaans 'n lewendige en nie eendimensionele taal is nie. Vertalings is ook gebruik om die interkulturele gesprek met veral Europa na die isolasie van Apartheid te hervat: Hier kan veral die Afri-Frans, Afri-Spaans en Brel-projekte genoem word.

Die anti-apartheid protesmusiek van Voëlvry is ook opgevolg met nuwe protesmusiek teen die establishment: Koos Kombuis het na 'n paar verspreide protesliedjies sy "Bloedrivier" album in 2008 vrygestel, en groepe soos Glaskas, Klopjag, Fokofpolisiekar en natuurlik

Bok van Blerk het begin om protesliedjies te skryf teen wat gesien word as 'n marginalisering van die Afrikaner, asook die heersende misdaadklimaat.

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie